Page 27 - Damma Katalog 3

128 adresy, dyplomy na różne okolicznościowe cele,

Tadeusz Rybkowski karty tytułowe. Malował wiele do zamków magnatów
węgierskich, dla arystokracji austriackiej, odnawiał obrazy,
1848 - 1926 kopiował portrety cesarskiej pary i członków rodziny
Dziewczyna w stroju ludowym panującej. Jego obraz Wesele huculskie został nabyty
dla cesarza. Z Wiednia podróżował do Wenecji, Florencji,
olej, tektura / 55 x 65 cm
Drezna, Monachium. Bywał też w rodzinnych Kielcach,
67 x 82,5 cm, wymiary z ramą w Krakowie, Lwowie, Przemyślu, zwiedzał Puławy.
sygnatura p.d.: ‘Tadeusz Rybkowski’ Był członkiem zwyczajnym wiedeńskiego Künstlerhausu,
gdzie wielokrotnie wystawiał i w roku 1891 zdobył
numer inwentarzowy: UK/mn/17/1/2020/d medal. W r. 1893 przeniósł się Rybkowski
POCHODZENIE: na stałe do Lwowa. Został mianowany profesorem
kolekcja prywatna, Bytom malarstwa dekoracyjnego w tamtejszej Państwowej
4 800 zł - cena wywoławcza Szkole Przemysłowej. Otworzył również w tym
estymacja: 4 800 – 8 000 zł mieście prywatną szkołę malarstwa dla kobiet. Podejmował
się ponadto różnych prac z zakresu sztuki dekoracyjnej.
W jego twórczości pojawiły się pejzaże tatrzańskie.
W czasie pierwszej wojny światowej powstały obrazy
o tematyce wojennej i legionowej. Nadal malował
portrety. Pod koniec życia zaczął pisać pamiętniki
Tadeusz Rybkowski, (fragmenty tych wspomnień były opublikowane
w „Słowie Polskim” i w „Pamiętniku Koła Kielczan”
(1848–1926) urodził się w Kielcach. Od roku 1868 pt. Ludzie mojej młodości). Zmarł we Lwowie.
studiował na Wydziale Fizyczno-Matematycznym Został pochowany na cmentarzu Łyczakowskim. Prace
warszawskiej Szkoły Głównej (od r. 1869 Cesarskiego Tadeusza Rybkowskiego znajdują się m.in. w Muzeum
Uniwersytetu Warszawskiego), pracując równocześnie Narodowym w Warszawie, w Muzeum Narodowym
jako aplikant w sekcji inżynieryjno-budowlanej w Krakowie, w Muzeum w Toruniu, w Muzeum
magistratu Warszawy. W roku 1872 wyjechał Historycznym Miasta Krakowa, w Lwowskiej Galerii
na studia malarskie do Szkoły Sztuk Pięknych w Krakowie, Obrazów.
gdzie był uczniem Władysława Łuszczkiewicza.
Zetknął się z Oskarem Kolbergiem, którego
sportretował i dla którego rysował typy ludowe i stroje
do jego dzieł etnograficznych. W 1875 roku wyjechał
do Wiednia, gdzie krótko studiował w ASP, a następnie
przeniósł się do pracowni polskiego malarza Leopolda
Loefflera. Był też ulubionym uczniem i protegowanym
wiedeńskiego malarza Hansa Makarta. Otworzył
w Wiedniu własną pracownię. Poświęcił się głównie
malarstwu rodzajowemu i historyczno-rodzajowemu.
Z zamiłowaniem malował sceny z życia ludu: targi,
jarmarki, wesela chłopskie, polowania, kuligi. Tworzył
obrazy olejne i akwarele. Rysował też różne typy
wieśniaków w strojach ludowych, Żydów, handlarzy.
Wykonywał rysunki do ilustrowanych czasopism
niemieckich, nadsyłał też swoje rysunki do pism
krajowych, m.in. „Kłosów”, krakowskiego „Świata”,
„Tygodnika Ilustrowanego”. W krajowych pismach
umieszczał rysunki przedstawiające widoki i wydarzenia
wiedeńskie. Bywał też w kraju, by utrwalić różne
wydarzenia. Oprócz obrazów, akwarel i rysunków wykonywał

24 | | 25