Page 23 - Damma Katalog 3

126 Wielokrotnie uczestniczył w zbiorowych ekspozycjach
urządzanych w warszawskim Towarzystwie Zachęty
Alfons Karpiński Sztuk Pięknych i Instytucie Propagandy Sztuki. Pokazywał

1875 - 1961 też swą sztukę za granicą, m.in. w Monachium
Róże w flakonie (1909), Rzymie (1911, 1956), Antwerpii (1911),
Brukseli, Hadze, Amsterdamie i Pittsburgu
olej, tektura / 44 x 75 cm
(1929), Buffalo (1932) i Nowym Jorku (1939).
54 x 84 cm, wymiary z ramą
Indywidualne wystawy artysty odbyły się w Krakowie
sygnatura p.d.: ‘A. Karpiński’ (1911, 1926, 1929, 1930, 1931, 1949,
1958), Lwowie (1920, 1926, 1937) i Poznaniu
numer inwentarzowy: UK/ir/5/2/2020/a (1925). Otrzymał wiele nagród i wyróżnień: na
POCHODZENIE: Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu w 1929
kolekcja prywatna, Bielsko-Biała został uhonorowany złotym medalem za całokształt
11 000 zł - cena wywoławcza twórczości. W 1933 miasto Kraków przyznało
estymacja: 14 000 – 22 000 zł mu nagrodę za Portret L. Solskiego, zaś w 1937
Instytut Propagandy Sztuki wyróżnił malowane przez niego
portrety kobiece. Typowe dla repertuaru tematycznego
Karpińskiego jest fragmentaryczne ujęcie wnętrza
salonu z wyeksponowanym wazonem wypełnionym
bukietem kwiatów, porcelaną, fortepianem, zegarem
w niezliczonych wariantach. Świetlne refleksy ślizgają
Alfons Karpiński, się po powierzchni ozdobnych, metalowych
miseczek wydobywając z nich złociste tony. Staranną
urodzony w 1875 w Rozwadowie k. Tarnobrzega, aranżację przedmiotów dopełniają szkicowo zarysowane
zmarł w 1961 w Krakowie. Studia artystyczne odbył na tle ściany ramy obrazów i fotografii. Tematem
w latach 1891-1899 w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych obrazów nie są jednak przedmioty lecz czas płynący
pod kierunkiem F. Cynka, I. Jabłońskiego, W. Łuszczkiewicza z wolna w ciszy mieszczańskiej enklawy, odmierzany
i L. Wyczółkowskiego. Naukę kontynuował w 1903 tykaniem zegara i opadaniem kwietnych płatków, nasycona
w monachijskiej pracowni A. Azbego. W okresie 1904-1907 wspomnieniami atmosfera wyizolowanego wnętrza.
doskonalił swój warsztat malarski w wiedeńskiej Akademii W dojrzałej fazie twórczości Karpińskiego nasila
Sztuk Pięknych u K.Pochwalskiego, zaś w latach 1908-1912 się stopień szkicowości obrazowania, zaś ulubionym
kształcił się w paryskiej Académie Willi uczęszczając motywem stają się białe i żółte róże, anemony,
do atelier H. Martina i H. Anglade’a. Do Paryża chryzantemy, peonie, astry i maki. Typowy dla
powrócił w 1922, by uzupełnić studia malarskie tych kompozycji jest sposób malowania roślinności
w Académie Colarossi. Na stałe mieszkał w Krakowie, za pomocą drobnych pociągnięć pędzla na niezagruntowanej
gdzie zajmował się również działalnością pedagogiczną. tekturze, miejscami widocznej, co prowadzi do
W 1911/1912 przez pół roku nauczał rysunku efektów zbliżonych do rysunku pastelowego. Całość
na Wyższych Kursach dla Kobiet im. A. Baranieckiego. Był przepojona melancholią kieruje skojarzenia widza
członkiem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”, ku młodopolskim klimatom obumierania roślinności,
Powszechnego Związku Artystów Polskich, zapadania się w ciszę przemijania [na podstawie
Grupy Zero i Grupy Dziesięciu. W 1907 wstąpił do opracowania: Ireny Kossowskiej z Instytutu Sztuki
Vereinigung Bildender Küstler Österreichs-Wiener Polskiej Akademii Nauk].
Secession. Po II wojnie światowej należał do warszawskiego
ugrupowania Zachęta charakteryzującego się
tradycjonalistycznym profilem artystycznym. Od 1899
Karpiński regularnie prezentował swe prace w krakowskim
Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych. Brał ponadto udział
wwystawach Towarzystwa Polska Sztuka Stosowana
(1902) i Niezależnych (1911, 1913, 1927).

20 | | 21