Page 32 - Damma Katalog 3

131 wstąpił do Polskiego Towarzystwa Przyjaciół Książki
w Paryżu. Należał ponadto do Société du Salon d’Automne
Konstanty Brandel (od 1929), Związku Zawodowego Polskich Artystów Plastyków

1880 - 1970 w Krakowie (od 1933) oraz Związku Artystów Polskich we
Le Tombeu - Grobowiec, 1912 Francji (od 1956). W 1939 został mianowany honorowym
prezesem Związku Polskich Artystów Grafików. Był
mezzotinta, karton / 20,6 x 13,8 cm
wielokrotnie nagradzany, m.in. otrzymał Wielki Srebrny
32,5 x 22,5 cm, wymiar arkusza
Medal na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu
sygnatura ołówkiem p.d.: ‘Brandel’
(1929), Grand Prix na międzynarodowej Wystawie „Sztuka
numer inwentarzowy: 84/21/12/2019/poz.3 i Technika” w Paryżu (1937) oraz Nagrodę Plastyczną
POCHODZENIE: „Kultury” (1960). Swe prace eksponował w Warszawie
kolekcja prywatna, Bielsko-Biała w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych - TZSP (1905-1936)
LITERATURA: oraz w Paryżu na Salon des Artistes Français (od 1907),
Katalog grafiki Konstantego Brandla, str. 42 poz. 38 Salon d’Automne (od 1908) i Salon des Artistes
wydawca: Indépendants (1939), a także w Bibliotheque Nationale
Archiwum Emigracji Biblioteka Uniwersytetu M. Kopernia, Toruń (1938, 1947). Wziął udział w wielu wystawach, m.in.
Oficyna Wydawnicza Kucharski, Toruń w pokazach polskiej grafiki w Sztokholmie (1922),
ISBN 83-89376-23-7 Kopenhadze (1923), Helsinkach (1923), Londynie
druk: ZPW POZKAL, Inowrocław (1926, 1936), Filadelfii (1934), Nowym Jorku (1934),
Toruń 2005 Madrycie (1935), Brukseli (1947), Wiedniu (1949) i Rzymie
600 zł - cena wywoławcza (1949), oraz w III Biennale Romana (1925)
estymacja: 800 – 1 200 zł i II Międzynarodowej Wystawie Grafiki
Współczesnej we Florencji (1927). Uczestniczył
w prezentacjach polskiej sztuki w Paryżu, m.in. w wystawie
„Jeune Pologne” (1922), Wystawie Sztuki Dekoracyjnej
(1925), Wystawie Drzeworytów w Luwrze (1928) i wystawie
Związku Polskich Artystów Grafików w Bibliotece Polskiej
Polski grafik i malarz działający głównie w Paryżu, (1930), w genewskim Musée d’Art et d’Histoire (1926) i Rio
reprezentant nurtu symbolistycznego. Urodził się w 1880 de Janeiro (1935). Twórczość plastyczną Brandla
roku w Warszawie, zmarł w 1970 w Paryżu. zdominowały techniki graficzne. Artysta osiągnął
W latach 1900-1903 kształcił się w krakowskiej Akademii warsztatowe mistrzostwo tak w zakresie grafiki oryginalnej,
Sztuk Pięknych u Leona Wyczółkowskiego, Józefa jak książkowej. Uprawiał ponadto malarstwo, stosując
Unierzyskiego i Józefa Mehoffera. Naukę kontynuował we techniki olejne, akwarelę i gwasz, projektował witraże [na
Włoszech. W 1903 wyjechał do Paryża, gdzie osiadł na stałe. podstawie opracowania Ireny Kossowskiej z Instytutu Sztuki
Studiował w akademii Vittiego pod kierunkiem L. O. Polskiej Akademii Nauk].
Mersona i J. Blanche’a (1903), oraz w atelier „La Palette”
Blanche’a, w którym wykładali m.in. M. Denis i H. Martin
(1905). Uczęszczał do École Nationale et Spéciale des Beaux-
Arts (1907-1908), a drzeworytu uczył się u S. Panenmakera.
Zajmował się ilustratorstwem, m.in. wykonał rysunki do
„Vita Nuova” Dantego (1920-1921), „Ariel ou la vie de
Shelley” A. Maurois (1929) oraz „Le piano de Chopin”
Cypriana Norwida (1937). Współpracował z francuskim
wydawnictwem „Le Livre Moderne Illustré”. W 1920 został
członkiem Société Nationale des Beaux-Arts, zaś w 1924
wstąpił do Polskiego Towarzystwa Przyjaciół Książki

30 | | 31