Page 14 - Katalog4

182

Kazimierz Stabrowski

1869-1929
Samotność

olej, płótno / 83,5 x 58 cm
96,5 x 70,8 cm, wymiary z ramą
sygnatura l.d.: ‘K. Stabrowski’

numer inwentarzowy: UK/bt/22/4/2020/a
POCHODZENIE:
kolekcja prywatna
25 000 zł - cena wywoławcza
estymacja: 35 000 – 70 000 zł

Kazimierz Stabrowski,

tworzył w Petersburgu i Warszawie reprezentujący nurt wówczas do atelier dwóch znakomitych akademików,
symbolizmu i secesyjnej stylizacji w sztuce Młodej Polski. Benjamina Constanta i Jeana-Paula Laurensa. Jego prace
Urodzony w 1869 w Kruglanach koło Nowogródka na prezentowane były na międzynarodowych wystawach
Wileńszczyźnie, zmarł w 1929 w Garwolinie. i ekspozycjach w Paryżu (1900), Monachium (1901),
Edukację artystyczną odbył w Akademii Sztuk Pięknych Wenecji (1903), Petersburgu (1915), Moskwie (1916).
w Petersburgu, gdzie w latach 1887-1894 uczęszczał W 1902 twórca wstąpił do Towarzystwa Artystów Polskich
do pracowni Pawła P. Czistiakowa. W 1893 odbył „Sztuka”, elitarnego ugrupowania zrzeszającego wybitnych
podróż studyjną na Wschód, do Bejrutu i Palestyny, artystów polskich. Stabrowski wystawiał swe prace na wielu
zwiedzając po drodze Odessę, Konstantynopol, Grecję ekspozycjach „Sztuki”. W 1903 osiadł w Warszawie
i Egipt. W 1894 wyjechał do Niemiec. W tymże podejmując obowiązki pedagoga i organizatora sceny
roku uzyskał tytuł „kłassnyj chudożnik I stiepieni”. artystycznej. Wielkie zasługi położył w tworzeniu
Kontynuował jednak studia w zreformowanej akademii, podwalin warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych,
kształcąc się w latach 1895-1897 pod kierunkiem Ilji której działalność zainaugurowano w dniu 19 marca
Riepina. W uznaniu warsztatowego mistrzostwa 1904 roku. Stabrowski pełnił funkcję dyrektora
i artystycznych dokonań, Stabrowski został powołany uczelni do 1909. Giętkość linii i falistość konturów
na członka jury wystaw organizowanych przez obiegających lekko modulowane plamy barw nasyconych
petersburską uczelnię. Zyskał niepodważalną reputację i głębokich, lub rozbielonych i zmatowiałych, decydowała
jako twórca obrazów historycznych, formuły najwyżej o dekoracyjnym wymiarze kompozycji Stabrowskiego.
cenionej w hierarchii akademickich gatunków. Swój Istotne znaczenie odgrywał w nich ornament, roślinne
kunszt wykorzystywał także jako portrecista werystycznie i kwiatowe desenie pokrywające tkaniny, kostiumy
utrwalający rysy swych modeli. Swe malarskie i witrażowe szyby Utworzone przez niego w 1922
doświadczenie wzbogacił w Paryżu, gdzie w latach ugrupowanie Sursum Corda współdziałało z Towarzystwem
1897-1898 studiował w Académie Julian; uczęszczał Zachęty Sztuk Pięknych.

12 | | 13